یک خاطره ــــ 1 درس
بازم سلام
با دوستم سوار موتور بودیم و تو خیابونای میبد به طرف مقصدی در حال حرکت.
به یه سه راهی رسیدیم و همزمان با ما یه ماشین هم از اون خیابون داشت میومد. من و دوستم داشتیم تو مسیر مستقیم رانندگی می کردیم و همونطور که میدونید توی سه راهی ها حق تقدم با کسیه که داره تو مسیر مستقیم حرکت میکنه.
تو اون موقعیت حق تقدم با ما بود و از نظر قانونی باید ماشینی می ایستاد و به ما راه می داد. اون بنده خدا هم همین کار رو کرد اما خیلی زیبا!!.
چطور؟
وقتی که ما رو دید ایستاد و با دستش مثل وقتی که میخوای به کسی تعارف کنی اشاره به راه کرد و به قول معروف با زبون بی زبونی به ما گفت: بفرمایید، راه مال شماست.
من از این حرکتش خیلی خوشم اومد. چونکه:
1-درسته که راه متعلق به ما بود و ماشینه هم باید می ایستاد اما راننده با رفتاری زیبا و شایسته این حق رو به ما داد.
2- راننده ماشین می تونس به راحتی گازش رو بگیره و به راهش ادامه بده، اما به محض دیدن ما ایستاد و به ما اجازه عبور داد اونم به روشی خوب.
ای کاش ما هم چنین رفتارهای زیبایی را یاد گرفته و در رانندگی هم فرهنگ زیبای ایرانی را به دیگران نشان دهیم. چطوریه که وقتی می خواهیم از یه در بیرون بریم یه نیم ساعت!! داریم به هم تعارف می کنیم که آقا شما بفرما!؛ نه شما بفرما! . اما وقتی که سوار ماشین یا موتورمون میشیم انگار که از بقیه طلب داریم. همه سعیمون اینه که خودمون زودتر به مقصد برسیم و دیگران اصلا برامون اهمیت ندارند. خوبه یاد بگیریم که یکم هم تو رانندگی به دیگران تعارف کنیم. البته در جای خودش و با رفتاری درست. مثل همین آقای راننده که برای من و دوستم پیش اومد...
امیدوارم مطلبم مفید بوده باشه.
راسی نظر یادتون نره ها. دمتون گرم
